مثلا میم تو دانشگاه که خستگی ناپذیریشو تحسین میکردم
دکتر تو بیمارستان که اصلا عشق به تمام معنا ست
ف تو بلاگفا که بعد مامان بابام بیشترین سهمو تو تربیت من داره
دکتر میم و حاجی اینجا که خود خودمم باهاشون و خیلی های دیگه که یه تنه میتونن الگوهای زندگی باشن
و همسفرایی که ابعاد ناشناخته ی وجودمو کشیدن بیرون
من هرچقدرم بد بیارم از اینکه آدمای خارق العاده ای سر راهم قرار گرفتن گاهی احساس میکنم دنیا دوستم داره:)
سید مهدی
واقعا باید همیشه به نیمه پر یه لیوان خالی نگاه کرد. دکتر میم آخه نیمه پر لیوانه؟؟؟ اون نهایتش نیمه پر یه لیوان آب نارگیل گاز داره. D:
خورشید
راستش رو بگم؟
بعضی وقت‌ها فکر میکنم نه، کاش اتفاق نمی‌افتاد. کاش هیچ‌کس رو نمی‌شناختم. به خاطر چیزهای کوچیک که شاید فقط به چشم خودم اومده ولی حس میکنم چه‌قدر بد بودم. کاش نبودم. کاش هیچ‌وقت آشنا نمیشدم با آدم‌های دیگه. گاهی وقت‌ها که فکر میکنم به ارتباط‌هام، پر از شرم و سردرد می‌شم و برای اینکه خودم رو آروم کنم میگم نگران نباش، تو از این به بعد دیگه هیچ‌وقت سراغ اون آدم نمی‌ری. دیگه هیچ‌وقت نمی‌بینیش. می‌دونم که این فکرها از روی اضطرابه ولی واقعیه باز هم. فکر کنم اگه در درخشش ابدی یک ذهن پاک بودم، خیلی آدم‌های معمولی رو از زندگی و خاطرم پاک میکردم. نمی‌دونم باز راهمون به هم می‌رسید یا یک‌وقت پشیمون می‌شدم یا نه.
منتظر اتفاقات خوب (حورا)
خب به نوبه خودم ابراز خوشحالی میکنم از روشن شدن وبلاگ‌هایی که خیلی وقته خاموش بودند:-)
محتوا نویس
سلام
وای خوش به حالت!چه خوبن دوستای خوب!
من همیشه میگم پیدا کردن دوست خوب هم خودش یه جور خوش شانسیه